kabul edilişler

Kısmende olsa şanslıyım, sanş unsurunun ne olduğu umurumda bile değil ama şanslıyım...

Büyülü düşlerim yok belki, tatlı uykularım ya da, fakat bir ben var bir de O, beni anladığı kadar hayatımda olan, ben istemesemde hep yanımda olan, aslında O'nun içinde bir ben var benden ziyade.

İçinde

Cem Yılmaz'ın söylediği birşey vardı: "İçinde, içinde... KDV? İçindeee..."
Hemen hemen herkes aynı şeyi söylüyor, herşey insanın kendisinde bitiyor, içinde içinde, içinde bitiyor...
Kişisel başarı kitapları hep bunu telkin ediyor, şarkılar hep bu derdi çekiyorlar, insanlar hep içlerinde saklıyorlar gerçekleri ve içlerinde bırakıyorlar söyleyemedikleri şeyleri, sonra böyle buloglara döküyorlar içlerini...arabesk bu yüzden bu kadar kötü, bu kadar kötü olduğu için bizi dertleyerek güzelleşiyor, içimizdeki güzellikleri alarak biraz daha kötü yaparak bizleri...
"Gülümsemen olmadan, ve sana dokunmadan, gözlerime bakmadan, anlayamazdın" diyor, ama ben anlıyorum, aynaya bakıyorum ve hiçbirşey göremiyorum. Hani içimdeydi, transparan bir hayat var karşımda, açık kaynak ama ben neden hiçbirşey göremiyorum. Neden birşeylere başlamak için kendime ızdırap ediyorum.
İçimde, içimdeee... Yoksa "İçinde, içindeee..." mi?
Gönül gözünü açmak lazım demekki.